Mentee jako zawodnik

Zawodnik, czyli mentee przed przystąpieniem do mentoringu powinien wiedzieć w jakiej dyscyplinie zgłasza się na „trening”. Oznacza to precyzyjnie określenie zarówno ram, w których będzie odbywał się mentoring jak i zakresu zadań, obowiązków i kompetencji, których będzie dotyczył. Po stronie mentee leży odpowiedzialność za przykładanie do się do ćwiczeń, po stronie mentora organizacja procesu edukacji – od selekcjonowania niezbędnej wiedzy po przebieg konkretnego treningu. Sposób trenowania, czyli ćwiczenie nabytych już umiejętności zależy zarówno od przyjętej metody mentoringowej (proces edukacji i narzędzia) jak i od doświadczeń danej branży, w tym również konkretnej firmy a także takich czynników jak czas, w którym powinien zostać osiągnięty postęp oraz wynik wyznaczony na początku mentoringu.

Organizacja jako boisko

Istotne jest także boisko, czyli przestrzeń, w której odbywa się mentoring. „Boiskiem” może być konkretna organizacja, w której pracuje lub działa zawodnik lecz również seria ćwiczeń i zadań, sytuacja sprzyjająca ich wykonywaniu; a także miejsce, w którym odbywa się proces mentoringu. Zawodnik musi mieć bezpieczne warunki do eksperymentowania, popełniania błędów, wyciągania wniosków oraz wnoszenia korekt.

Inaczej w coachingu – „boiskiem” może być dowolna przestrzeń organizacyjna, społeczna czy też relacja, w obrębie których coachee dokonuje eksperymentów metodą prób i błędów. W mentoringu przestrzeń do eksperymentowania i kreatywnych poszukiwań jest zawężona na rzecz stosowania dobrych praktyk i sprawdzonych procedur w wyniku, których wcześniej odnoszono sukcesy lub osiągano oczekiwane wyniki.

Coaching wymyśla i udoskonalona koło, natomiast mentoring uczy jak je wykorzystywać w transporcie konkretnych towarów. Rozwijając tę metaforę – jeśli jednym z głównych zadań coachingu jest np. tworzenie nowych środków transportu lub nowych rozwiązań logistycznych, dostosowanych do potrzeb indywidualnych człowieka (coachee) na konkretnym stanowisku (np. szef logistyki) oraz sytuacji, w której działa (np. firma przewozowa), to mentoring zajmuje się wykorzystaniem już istniejących metod transportu w konkretnej branży, w specyficznej sytuacji, np. w transporcie kolejowym, w zgodzie z ustalonymi i sprawdzonymi procedurami, które znajdują zastosowanie w praktyce tej konkretnie firmy.

Mentoring jako zaawansowany trening

Zadaniem procesu mentoringowego jest przyspieszenie działań prowadzących do celu, poprzez ich nakierowanie na precyzyjnie określony wynik oraz wykorzystanie dobrych praktyk i wcześniejszych doświadczeń (mentora lub/i firmy), dzięki którym ten, oraz podobne cele, były osiągane wcześniej. Wyznaczony cel określa kierunek akcji.

Cel zawsze powinien pojawiać się w punkcie startu. Działania rozpoczęte bez celu są mgliste, gubią się wśród sprzecznych pomysłów, obaw, cudzych podpowiedzi oraz ogólnego chaosu. Meta wówczas będzie przypadkowym miejscem, o którym często decyduje przypadek. Efekt uzyskany na mecie stanie się hybrydą różnych przypadkowych interakcji.

Na mecie procesu mentoringowego należy uzyskać wcześniej sprecyzowany efekt ściśle powiązany z wynikiem. Należy ów wynik określić zawczasu. Najlepiej jeśli jest wyznaczony w sposób jednoznaczny do specyfikacji: Ile? Gdzie? Kto? W jaki konkretnie sposób? Kiedy? W jakim czasie? Przy pomocy jakich narzędzi? Jakich metod?

Postępy procesu mentoringowego warto dlatego ewaluować (podsumowywać i oceniać) tak często jak to możliwe w sposób ilościowy (o ile coś wzrosło lub zmalało? Jaki jest wynik?) nie zaś w sposób jakościowy, co jest charakterystyczne dla coachingu i tutoringu.

Polecane firmy szkoleniowe:

Coaching - literatura

Poniżej przedstawiamy literaturę obowiązkową dla wszystkich zainteresowanych tematyką coachingu.