Superwizje

W procesie profesjonalnego coachingu, mentoringu oraz tutoringu (a także w ramach innych zawodów edukacyjnych) superwizja, jest wsparciem merytorycznym, procesowym i psychologicznym udzielanym zawodowemu edukatorowi przez uprawnionego do tego superwizora. Przedmiotem superwizji może być również praca trenera biznesowego lub menedżera. Wsparcie dotyczy prowadzenia sesji (zajęć, spotkań grupowych, szkoleń lub innych zadań) z konkretnym klientem lub grupą. Może również dotyczyć dylematów wynikających z pełnionej roli zawodowej lub miejsca aktywności zawodowej w życiu osoby superwizowanej.

Niektóre superwizowane obszary

Szkolenie rozumiemy – jako grupowy (rzadziej indywidualny) proces edukacji prowadzący do rozwoju kompetencji, nabywania wiedzy lub wzrostu umiejętności.

Coaching – jest oparty na procesie swobodnego rozwoju osobistego lub szczegółowej kompetencji.

Mentoring – oparty jest na praktycznym utrwaleniu nabytych kompetencji aż do uzyskania biegłości.

Tutoring – opiera się na doradztwie i wszechstronnym wspieraniu procesu edukacji jednostki lub grupy, rozróżnia się tutoring ogólnorozwojowy oraz edukacyjny.

Proces zmiany w superwizji

W czasie superwizji zmiana następuje na skutek ciągu przemyślanych wydarzeń, którymi świadomie zarządza superwizor, w wyniku których klient superwizji osiąga zamierzone cele szybciej i skuteczniej niżby to uczynił samodzielnie lub w wyniku przypadkowych lub nawykowych działań.

Superwizję w Instytucie Kognitywistyki prowadzą doświadczeni superwizorzy o specjalizacjach: coach, mentor, tutor, menedżer lub trener – przeszkoleni w zakresie prowadzenia profesjonalnych sesji superwizyjnych.

Narzędzia stosowane w superwizji

Jeśli przedmiotem superwizji jest osobista sfera psychologiczna edukatora, superwizor Instytutu Kognitywistyki posiada merytoryczne przygotowanie i uprawnienia w tym zakresie, na przykład studia psychologiczne, szkolenie psychoterapeutyczne, doświadczenie menedżerskie itd.

Superwizorzy stosują modele pracy, narzędzia, metody i ćwiczenie, które są charakterystyczne dla stylu pracy, w którym zostali wykształceni lub stosują narzędzia synkretyczne, mieszane - korzystając z szerokiego repertuaru metod np. coaching, mentoring , podejście behawioralno-poznawcze, Gestalt, process work, psychologia transpersonalna lub inne.

Merytoryczny zakres superwizji

Zakres superwizji dotyczy wykorzystania i stosowania narzędzi, technik i procedur zgodnie z zasadą ekologiczności i użyteczności coachingowej. W superwizji zawsze jest mowa o co najmniej dwóch klientach. Pierwszym jest zgłaszający się na superwizję edukator (coach, mentor, tutor, menedżer itd.). Drugim jest klient (coachee, mentee, tutee) lub grupa, z którą pracuje edukator oraz jej problemy lub dylematy. Możliwie jest również omawianie tematów bardziej ogólnych jak: sens pracy i jej znaczenie w życiu edukatora, zasady etyki w danej dyscyplinie, poczucie odpowiedzialności za klienta, rozwój kompetencji merytorycznych itd. W każdym przypadku nadrzędne jest dobro klienta, którego proces coachingowy (lub inny) edukator omawia ze swoim superwizorem.

Ekologia procesu superwizyjnego

Ekologia zmiany dotyczy przede wszystkim prawidłowego ustalania celów. Jest każdorazowym potwierdzaniem za pomocą obserwowalnych wskaźników, że cele realizowane przez klienta służą zwiększaniu jego zasobności oraz dobrostanu. Ważne jest również ustalanie czy osiągnięty dobrostan nie będzie w konflikcie z innymi ważnymi celami a także osobami w otoczeniu klienta. Ekologia superwizji pozowała na sprawdzenie czy działania podjęte przez edukatora są użyteczne dla rozwoju klienta a także czy służą samemu edukatorowi.

Psychologia w superwizji

Przedmiotem superwizji jest bardzo często przeniesienie lub przeciwprzeniesienie, czyli nieświadome rzutowanie emocji, potrzeb i wzorców zachowań klienta na edukatora oraz edukatora na klienta. Aspekt psychologiczny w superwizji dotyczy postaw, emocji, a także mechanizmów obronnych osobowości edukatora uaktywnianych w czasie, lub w związku z prowadzonymi sesjami. Proces superwizyjny opiera się w dużej mierze na pracy z przekonaniami, wartościami i tożsamością zawodową edukatora. Niekiedy również dotyczy poczucia sensu pracy oraz zawodowej misji i wizji.

Metody pracy superwizyjnej

W Instytucie Kognitywistyki stosujemy dwa modele pracy superwizyjnej.

Tryb spotkań indywidualnych. Wówczas dynamika sesji superwizyjnej jest zbliżona do typowych sesji coachingowych lub mentoringowych w danym stylu pracy, określonym przez przyjęty model lub podejście opracowany w danej szkole edukacyjnej.

Zgłoszenie na superwizję indywidualną odbywa się poprzez osobiste zgłoszenie akcesu, ustalenie terminu z wybranym superwizorem, potwierdzenie obecności oraz dokonanie płatności przed datą spotkania.

Tryb spotkań Grupowych. Uczestnikami superwizji jest wówczas kilku edukatorów (ok. 5 – 12) czasem z różnych dyscyplin edukacyjnych i branż (np. coaching, zarządzanie, mentoring). Każdy z uczestników ma prawo do zabierania głosu w czasie sesji oraz udzielania konstruktywnej informacji zwrotnej. Uczestnik chętny do pracy nad tematem indywidualnym zgłasza swój cel, temat lub dylemat do zrealizowania. Temat ten jest przepracowywany z użyciem technik, narzędzi lub procedur charakterystycznych dla danej szkoły lub podejścia.

Superwizowany edukator uzyskuje informacje zwrotne od wszystkich lub niektórych uczestników grupy, w tym również od prowadzącego superwizora. Stosowane są również takie metody jak: psychodrama, techniki kreatywne oraz konstelacje. Nierzadko edukator proszony jest o odegranie swego klienta, zaś inny uczestnik superwizji wciela się w rolę edukatora. Metoda tego rodzaju może być wielokrotnie powtarzana aż do uzyskania wglądu przez zainteresowanego uczestnika. Przebiegiem sytuacji zarządza superwizor.

Skuteczne w superwizji grupowej jest także używanie metod i narzędzi stosowanych w coachingu grupowym. W czasie superwizji grupowej pomocny jest skład mieszany grupy. Udział specjalistów z różnych dziedzin np. trenerów biznesu, coachów, tutorów, mentorów, menedżerów różnych szczebli - wywodzących się z różnych branż. Jest to dodatkowy element wzbogacający superwizję o różnorodne doświadczenia uczestników. Model teoretyczny i praktyczny dotyczący przebiegu, struktury i założeń superwizji został zaczerpnięty z grup treningowych, opracowany przez Michaela Balinta, znany jako Grupowy Trening Balintonowski.

Zgłoszenie na superwizję grupową odbywa się poprzez potwierdzenie obecności w zaproponowanym terminie w kalendarium superwizji grupowych oraz wniesienie opłaty.

Polecane firmy szkoleniowe:

Coaching - literatura

Poniżej przedstawiamy literaturę obowiązkową dla wszystkich zainteresowanych tematyką coachingu.